Ga naar zoekveld

Hoop en moed als Duo Penotti

27 november 2024 · Leestijd 3 min

“Hoop is niet dat je denkt dat alles goed komt. Hoop betekent dat je doet wat goed is, onafhankelijk van de afloop. Het is vertrouwen dat het goede goed is in zichzelf. En dat het is goed is om daaraan bij te dragen.” BAM! Deze drie zinnen kwamen bij mij binnen. Ze komen van Erik Borgman, hoogleraar theologie van de religie, in een interview deze zomer met het Nederlands Dagblad. Hij overpeinst de betekenis van hoop.

Overpeinzen, wanneer hebben we daar nog tijd voor? Borgman maakt er tijd voor en ziet een ontwikkeling in onze samenleving die iets wanhopigs heeft. Hij zegt dat hoop bij ons gelijk wordt getrokken aan optimisme. Optimisme gaat uit van de gedachte er zelf beter van te worden. Je zet de juiste middelen in en vertrouwt op de goede afloop. Gevolg: je baseert hoop op eigen inspanningen. Daarmee hebben we een maatschappij gecreëerd alsof alleen het beste goed genoeg is, aldus Erik Borgman. De waarde zit dan in de uitkomst. Dat vreet alle hoop weg.

Als ik hoor over de verhalen achter voordeuren, de gebrokenheid in levens van mensen, het klimaat, de frauduleuze maatschappij, de opkomst van extremisme en de donkere kant van technologische ontwikkelingen, dan kan ik moedeloos worden. Mijn keuze is: dat doe ik niet. Een paar jaar geleden heb ik besloten om te leven uit hoop. Als we achter elke mens Jezus zien, zoals Hij ons ziet, heeft elke goede daad waarde in zich. 

Ik ontdekte dat hoop verder gaat dan je best doen. Hoop gaat uit van de verwachting dat het nóg beter kan en nóg beter is. Ja, ellende blijft gewoon bestaan. Wat we wel kunnen doen, is getuigen over ons eigen leven en Jezus Christus daarin. Niet een voorwaardelijk leven van actie-reactie, maar onvoorwaardelijke liefde en vrij-zijn in Christus. Hoop en moed werkt samen als een pot chocopasta Duo Penotti. De twee kleuren samen, maakt de smaak nóg beter.

Durf jij een gesprek te beginnen met je buurman over zijn alcoholgebruik? Met de moeder van het schoolplein over het slaan van haar eigen kind? Met de broeder uit de gemeente dat je weet van zijn pornoverslaving? Deze voorbeelden komen uit mijn eigen leven. Ik vatte moed om het gesprek liefdevol aan te gaan. En telkens zag ik in de reactie het diepe verlangen naar rust en bevrijding. Als wij leven vanuit hoop en doen wat goed is, onafhankelijk van de afloop, geven we God de ruimte om overvloedig met Zijn liefde en genade te komen. Denk de volgende keer bij het smeren van de chocopasta eens aan hoop en moed. 

Aan wie moet jij dan denken?

Inez Petter